அழகியசிங்கர்
1981ஆம் ஆண்டு மார்ச்சு மாதம் கவனம் என்ற சிற்றேடு ஞானக்கூத்தன் ஆசிரியர் பொறுப்பில் வெளிவந்தது. அந்த இதழைக் குறித்து ஒரு சிறிய குறிப்பு கணையாழி பத்திரிகையில் அசோகமித்திரன் எழுதியிருந்தார். அந்தக் குறிப்பை வைத்துக்கொண்டு திருவல்லிக்கேணி சென்று ஆர் ராஜகோபாலன் என்பவரின் வீட்டில் கவனம் பத்திரிகையின் முதல் இதழை விலைக்கு வாங்கினேன். முதல் இதழ் விலை 75 காசுக்கள். நான் மேற்கு மாம்பலத்திலிருந்து பஸ்ûஸப் பிடித்து திருவல்லிக்கேணி வந்து கவனம் பத்திரிகையை வாங்கினேன்.
கவனம் என்ற பத்திரிகை மார்ச்சு 1981 ஆண்டிலிருந்து மார்ச்சு 1982 வரை 7 இதழ்கள்தான் வெளிவந்தன. நான் இந்த கவனம் இதழ்களை பத்திரமாக எடுத்து பைண்ட் செய்து வைத்திருக்கிறேன். ரொம்ப ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டதால், 6 இதழ்கள் கொண்ட கவனம் இதழ்களைத்தான் பைன்ட் செய்திருந்தார்.
ஆனால் 7வது இதழ் என்ற ஒன்று வரவில்லை என்று நினைத்திருந்தேன். என் நண்பர் ஒருவர் 7 இதழ்கள் கவனம் வந்திருக்கிறது என்று சொன்னவுடன், அந்த 7வது இதழைக் குறித்து என் கற்பனை போகாமல் இல்லை.
இனிமேல் 7வது இதழ் கிடைப்பதற்கே வாய்ப்பு இல்லை என்றே எனக்குப் பட்டது. ஆனால் எதிர்பாரதாவிதமாக நேற்று என் புத்தகக் குவியலைப் பார்த்தபோது, 7வது இதழும் கண்ணில் பட்டது. எனக்க ஒரே ஆச்சரியம். அதில் பிச்சை என்ற தலைப்பில் ஆத்மாநாம் ஒரு கவிதை எழுதியிருப்பார். ஆத்மாநாமின் இந்தக் கவிதையைக் காட்டி இதற்கு என்ன அர்த்தம் என்று ஒரு பெண் அதிகாரியிடம் கேட்டிருக்கிறேன். ஓரளவு தமிழ் படிக்கிற அதிகார் என் வங்கிக் கிளையில் அவர் ஒருவர்தான். அந்தப் பெண்மணிதான் ஒருமுறை டூவீலரில் கணவருடன் ஜிஎஸ்டி ரோடில் செல்லும்போது விபத்தில் கீழே வந்து வயிற்றில் பின்னால் வந்த வண்டி ஏறி இறந்து போய்விட்டார்.
இந்த இதழில் வெளிவந்த ஆத்மாநாமின் பிச்சை என்ற கவிதையைப் படிக்கும்போது இந்தச் சம்பவம் என் ஞாபகத்திற்கு வந்து மனதை சங்கடப்படுத்தும்.
பிச்சை என்கிற கவிதையை இங்கு தர விரும்புகிறேன்
பிச்சை
நீ ஒரு பிச்சைக்காரனாய்ப் பúô
பிச்சை பிச்சை என்று கத்து
பசி இன்றோடு முடிவதில்லை
உன் கூச்குரல் தெரு முனைவரை இல்லை
எல்லையற்ற பெருவெளியைக் கடக்கணும்
உன் பசிக்கான உணவு
சில அரிசி மணிகளில் இல்லை
உன்னிடம் ஒன்றுமே இல்லை
சில சதுரச் செங்கற்கள் தவிர
உனக்குப் பிச்சையிடவும் ஒருவருமில்லை
உன்னைத் தவிர
இதைச் சொல்வது
நான் இல்லை நீதான்.....
.
Comments