என்னை ஆளும் விலங்குகள்

எல்லாமாயும் எனக்குள்ளே

ஒளிந்திருக்கின்றன பல விலங்குகள்

பூசி மெழுகும் சொற்களெதுவும்

அவையிடத்திலில்லை

சில மீன்களைப் போல அமைதியாயும்

இன்னும் சில தேவாங்குகளைப் போல சோம்பலாயும்

சில நேரங்களில் மட்டும்

எறும்பு, தேனி, கரையான்களைப் போல

சுறுசுறுப்பாகுபவையுமுண்டு

காலத்தைப் பயனுள்ளதாக

நகர்த்திப் போவதாகப் பெருமை பேசி

திரும்பிப் பார்க்கையில்

தடங்களேதுமற்ற பொழுதில் பறவையாயும்

கோபமுறுகையில்

சீறும் சர்ப்பத்தைக் கொண்டு சிலதும்

நன்றி காட்டுகையில் நாயின் வாலாட்டுதலோடும்

நன்றி மறப்பதில்

பூனையின் மெதுநடைத் திருட்டு போலவும்

குவிந்த பல குணவியல்புகளோடு உலாவருகையில்

புன்னகைப்பது மட்டும்

மனிதத்தை ஒத்திருக்கிறது